Nadat dan EINDELIJK het nieuws daar was dat ze ECHT zwanger is, is mijn vader aan de slag gegaan met de 'werpkist'
voor Zoë... Ik vind WerpKist echt een verschikkelijke naam dus we zeggen gewoon mandje of bedje.
Afgelopen zaterdag stuurde pappa een foto met het bericht dat haar bed klaar was!

Toen we de bak op gingen halen vond ze het wild intressant, zonder enige moeite liep ze erin en eruit. Dat leek me een goed teken!
Éénmaal thuis gekomen was dat toch een beetje een ander verhaal...
Het was toch wel een beetje vreemd voor haar... Ineens was haar mandje weg en stond daar een bak...
Welliswaar met haar eigen deken er in, maar toch...

We hebben er, voordat we er Zoë in lieten slapen, een zogenaamde 'dodenrand' in gemaakt. Als Zoë besluit tegen de rand
aan te gaan hangen, en er ligt per ongelijk nog een pup onder, dan wordt deze niet dood gedrukt maar kan onder het balkje
schuiven zodat hij/zij gewoon adem kan halen :)

En daar stond hij dan... Klaar om gebruikt te worden...
Dat vond Zoë de eerste nacht nog wel OKE maar daarna werd de bank toch liever als slaapplaats gebruikt....
Hmmmm... Dat is niet de bedoeling... Ze moet niet op de bank gaan bevallen straks...

Om haar beter te laten wennen hebben we haar de afgelopen 2 dagen overdag in de keuken gezet, samen met haar nieuwe
bedje. In de hoop dat ze er lekker in zou gaan liggen.
En vannacht heeft ze er ook weer prinses heerlijk in geslapen!

En nu maar hopen dat onze dikkiedik lekker in dit mandje blijft slapen zodat we niet straks onze bank weg kunnen doen!
hihihi

Gisteren hebben we een kaartje gekregen van familie van der Visch. We zijn al een hele poos met hen
in contact omdat zij graag een pup van Zoë willen, al voordat ze uberhaubt gedekt was wisten zij al dat
ze een pup wilden.
Toen eindelijk het verlossende nieuws kwam dat Zoë zwanger is, hebben zij een kaartje naar ons gestuurd.
SUPER leuk! Hieronder de foto's van het enorme lieve kaartje:

Bij het kaartje zat een heerlijk kluifje waar Zoë zo weg mee was, binnen enkele minuten had ze hem op!

En verder tellen we verder af: Nog 23 dagen!
Nog 23 dagen en dan is ons meisje uitgerekend, ze begint al aardig 'dik'  te worden, van haar mooie lijntje
is haast niets meer over.
Waar ik dacht dat ik nu niet meer zo zenuwachtig zou zijn (als ik zou weten dat ze zwanger is) ben ik toch nog
constant bezig met haar.... Gaat het allemaal wel goed daarbinnen? Heeft ze enig idee wat er aan de hand is?
Gaat het goedkomen met de bevalling?

Nog 21dagen zorgen maken over de zwangerschap en dan 8weken zorgen voor de puppy's, dat wordt
ook een hele klus! Hihi
Dan hebben we 3weken heerlijk vakantie en kunnen we veel met ze kroelen, knuffelen en oefenen aan de
lijn te lopen.
Wat hebben we daar toch een enorme zin in! Voor mij kunnen de dagen niet snel genoeg gaan!

EINDELIJK! eindelijk was het dan zover, vandaag om 15u zouden we het verlossende antwoord bij de dierenarts krijgen. Is ze zwanger? Ja of Nee???

Daar gingen we dan, ik met een zwaar bonzend haar, opweg naar de dierenarts.
Eenmaal aangekomen waren we snel aan de beurt.
Eerst moest haar buikje nog even geschoren worden, anders zou de echo niet goed lukken... Dat vond mevrouw niet zo fijn... En op haar rug liggen wilde ze ook al niet meer (was voorheen totaal geen probleem!)
Dan maar staand...

De echokop raakte maar goed en wel haar buikje en de dierenarts zei al: Ow ik zie het al!
Dus ik (zo blond en blue als ik ben) Leeg?
'Nee hoor! Hier zie ik al wat!' Ik sprong zowat van blijschap door het plafond!
JAAAAAA Ons meisje is zwanger!!! Kobus heeft raak geschoten!!
In totaal waren er drie vruchtzakjes en hartjes duidelijk zichtbaar, dit wil echter niet zeggen dat het er ook maar 3 zijn! Mogelijk zagen we nog een 4e. Dat wordt dus nog spannend!

Als alles goed gaat, worden ze de 2e week van juli geboren! Zelf heb ik gedroomd over 6 stuks... Tsja je weet maar nooit!!

Later in de zwangerschap laten we weer weten hoe het hier allemaal vergaat. Voor nu mogen we het even doen (lees, 4weken) met de plaatjes van de echo's! Die kun je vinden in het foto- album

VERSCHIKKELIJK!!
dat wachten dan he... Verschrikkelijk om zo lang te moeten wachten tot we eindelijk zeker weten
of zoë zwanger is... Verschillende mensen vragen ook: Zie je niet al iets aan haar? Nee.. Eigenlijk
niet, buiten dan dat de loopheid over is zijn er geen andere veranderingen. Ze is nog altijd dezelfde Zoë
als we kennen...
Tot de echo, 11 juni, kunnen we nog niet veel. Zo zit mijn vader in spanning tot hij kan beginnen aan
de werpkist voor Zoë...
Tsja, met klagen gaat de tijd niet veel sneller.. Maar ik moest het wel even kwijt hihi

Na een heerlijk weekje vakantie, was het dan zover. Zaterdag 10 mei… Vandaag zou Kobus op bezoek komen voor de eerste Date.
Ik moet zeggen, ik was toch wel gespannen! Snapt Zoë wat ze moet doen?? Normaal gaat ze op de grond liggen,… Dat is nu natuurlijk niet de bedoeling!
Zou ze Kobus toch wel toelaten??? Straks vinden ze elkaar helemaal niet leuk…

De voordeurbel ging en Zoë sprintte naar vore, op haar favoriete uitkijkplek op de bank zag ze Alex, Sanne en Kobus voor de deur staan. Ze ging helemaal los; Jippie! Bezoek voor mij!
Eenmaal binnen kreeg Kobus bijna niet de kans normaal de kamer in te lopen, Zoë wilde direct alle aandacht van hem! Nou, dat is al 1 zorg minder hihi.

Alex zei dat we ze beter buiten konden zetten, daar zouden ze de ruimte hebben om elkaar te leren kennen en dan tilt Kobus zijn pootje niet op tegen onze bank (markeren van zijn territorium)
Zo gezegd, zo gedaan, en een feest dat het buiten was! Snuffelen aan elkaar, tegen- op en over elkaar springen en Kobus overal zijn pootje optillen waar Zoë ooit geplast had.
Maarja… Zo worden er natuurlijk geen puppy’s gemaakt!

Ooit had ik het er met onze trainster op de behendigheid cursus erover; Hoe kun je nou toch zien dat ze er aan toe is om gedekt te worden?! Nou, zei Eveline toen, dat kun je wel zien hoor! Dan gaat die staart helemaal naar de zijkant. Inderdaad zeg! Je kunt ECHTWEL merken als een hond willig is!
Zoë duwt de godganse tijd haar kont in het gezicht van Kobus en als die dan interesse toont dan gaat de staart opzij en komt haar ‘pruim’ helemaal naar achteren… Dat is inderdaad een duidelijk sein van; Kom maar!... Ik citeer mijn moeder: Wat een vuil ding hahaha.
Maar hoe Zoë zich ook aanbood, Kobus had er niet zo heel veel interesse is.. Hij is er wel 2x kort opgeklommen maar was niet vast komen te zitten…
Ik had tot die tijd wel gelezen was ‘vast komen te zitten’ in moest houden maar ik kon me er niets bij voorstellen.. Dusja, wist ik veel omdat het nu al wel of niet gebeurt was..

Alex gaf aan dat wel nog vroeg waren in de vruchtbare periode, het kon zijn dat Zoë nog niet lekker genoeg rook. We spraken af dat hij de volgende dag weer zou komen om te kijken of we dan meer geluk zouden hebben.
Kobus en Zoë namen afscheid en wij gingen weer verder met wachten…

Zondag 11mei, de 10^e dag van Zoë haar loopse periode. Alex en Kobus stonden weer voor de deur en Zoë was nog wilder dan gisteren bij het zien van Kobus. Kobus had er, aan zijn trekgedrag, ook meer zin in. Dus hup, de tuin in!

Het leek wel een paringsdans die zich in de tuin afspeelde; ze sprongen tegen elkaar omhoog, voorpootjes om elkaar heen en springen door de tuin. Zoë duwde haar kont weer in Kobus zijn gezicht en dit keer vond Kobus het een stuk interessanter als gisteren! In spanning stonden wij achter de schuifpui te kijken, te kletsen en wat te drinken.
En deze keer was het raak, Kobus kwam vast te zitten in Zoë! Dat was voor beide wel even ‘schrikken’, ze hadden dit alle 2 nog nooit mee gemaakt.. En ik ook niet!
Samen met Alex ben ik naar buiten gelopen om zowel Kobus al Zoë vast te houden, ze gerust te stellen en te zorgen dat ze elkaar niet bezeren… Maar deze 2 hadden niet echt een geweldig moment uitgekozen! Het begon te regenen! Stonden we dan… Dave heeft een paraplu gepakt en boven ons gehad. Het moet er ongetwijfeld geweldig grappig uit hebben gezien; 3 mensen onder 1 paraplu waarvan er 2, 2 honden vasthouden die aan elkaar vastzitten!

Ik had al wel gelezen dat het een poos kan duren, dan ‘vast zitten’ maar dat je vooraf niet weet hoelang. Alex vertelde dat het bij kennissen van hem wel 1 ½ uur (!) had geduurd… Euhm…  Gelukkig bleek dat Zoë en Kobus hier niet zo lang voor nodig hadden. Na 20minuten gaf Kobus een gil en kwam hij los. Wat moeilijk lopen zonderde hij zich even af om bij te komen. Zoë was er al snel weer klaar mee en wilde spelen!
Na ze nog even samen buiten te hebben gelaten, zijn Alex en Kobus weer naar huis gegaan. Met de afspraak dat ze dinsdag nog 1x komen ‘voor de zekerheid’.

Yes! Een geslaagde dekpoging!! Ik was zo euforisch dat ik Dave een dikke High Five gaf. Maarja.. als snel realiseerde ik me dat ik nog 4 (!) weken moet wachten tot de echo gemaakt kan worden… Ooooh wat duurt dat nog lang!!!

Dinsdag 13 mei, de laatste date voor Zoë en Kobus. Alex, Sanne en Kobus kwamen aan, deze keer was Zoë HELEMAAL niet meer te houden! Kobus ook niet zei Alex, hij wist inmiddels al waar hij moest zijn hahaha.
Die twee weer te tuin in en nog voor ik Alex z’n koffie had kunnen geven was het al raak! Snelle vent zeg, die Kobus!
Alex en ik maar weer naar buiten om die twee te ondersteunen. Deze keer was het beter weer, dus konden ze er alle tijd voor nemen.
Iets korter al zondag, na 15minuten, kwam Kobus los.

Nu moet het goed zijn… Nouja, aan de denkpogingen zal het in ieders geval niet liggen! Nu maar hopen dat ze op de juiste tijd gedekt is, dat er eitjes vrij zijn gekomen…
4 hele weken wachten tot de echo… Jeetje….

Binnenkort meer over de aanloop naar de echo e.d.!
 

EINDELIJK was het dan zover! Zoë is loops!
We hadden al wat dagen/ anderhalve week het idee dat het niet lang meer kon duren.
Zo gek als ik ben controleerde ik regelmatig of ze niet al aan het
druppelen was... Ik moest geen moment missen!! En maar twijfelen 'Dave, volgens mij neemt de zwelling al weer af... ' 
en hij maar 'Maak je nou eens niet zo druk, tis nog steeds t zelfde.'

Op vrijdag 4 mei ging ik haar uitlaten 's morgens, zoals ik dat altijd doe een ronde rond de vijver, en terwijl zij stond te snuffelen in t
grasveld zag ik een rode vlek op haar staart... 'Zoë, kom eens hier' en controleerde haar 'pruim' (zoals wij het noemen) EN JAWEL! BLOED!
Ik stond zowat te springen en te dansen van enthousiasme en zei met hoge toon (toch zacht want de buurt verklaard me anders voor gek) 'ZOË! Je bent loops!! Je krijgt PUPPY'S!!!
Zoë stond me met een vage blik aan te kijk van 'Jezus waar heb JIJ last van?'  Met een enorme grijns op m'n gezicht liep ik onze ronde af.
Helemaal in de 7e hemel en een gedachte aan een huis vol met puppy's kwam ik thuis.

Eenmaal weer binnen natuurlijk direct naar boven 'gerend' waar Dave nog lag te slapen: DAVE! DAVE! Ze is loops!!!
Enigszins slaperig: Ow? Echt? Mooi.... Hij kon mijn enthousiasme op dat moment nog niet helemaal delen, begrijpelijk als je nog
half slaapt ;)
Hoe blij kun je zijn om een loopse hond in huis te hebben?! Nou, heeeeeeel blij dus! Hihihi
Nadat Dave op de hoogte was, was mijn enthousiasme nog niet gezakt. Ik MOEST iedereen op de hoogte brengen!
Dus HUP en massabericht via de Whatsapp en iedereen die wist dat we Zoë wilde laten dekken,
was op de hoogte dat ze loops is. Hele interessante informatie, dacht ik achteraf nog, maar op dat moment kom het me niets
schelen.

Ow... bedacht ik me nadat de adrenaline gezakt was, chips! We vertrekken maandag op vakantie!
Fijn... een druppelde hond in je vakantie appartementje... En het was ook nog eens een 2persoons huisje
waar we geen aparte slaapkamer hadden... Om ons 'te beschermen' tegen haar gedruppel hebben we maar wat extra lakens ingepakt zodat
we de bank en het bed konden bedekken.
Gelukkig is Zoë heel 'schoon' van zichzelf en hebben we er gelukkig tijdens ons weekje vakantie niet veel last van gehad.
En ow wat is ons hondje dan lief he, als ze loops is. Het is dan echt een knuffelbeestje! Heerlijk!
We hebben zo samen, ondanks het weer, heerlijk van ons weekje vakantie genoten.

Natuurlijk hebben we Alex en Sanne ook direct op de hoogte gesteld dat het EINDELIJK zover was.
Meteen een afspraak gemaakt voor de eerste date: Zaterdag 10 mei, de 9^e dag van de loopsheid, vanaf dan is ze op haar vruchtbaarst
tot de 14e dag... SPANNEND! Het is natuurlijk voor alle 2 'de eerste keer' en ik hoop dat Zoë begrijpt wat er van haar verwacht wordt!

Hoe het uiteindelijk allemaal verlopen is, lees je in het volgende verhaal!

Nadat Dave en ik eruit waren dat we voor een nestje zouden gaan, heb ik contact opgenomen met Audrey. Zij is een nichtje van mijn moeder en zij heeft ook 2 Parson Jack Russels. Ik dacht; 'Zij zal vast meer mensen kennen en misschien wel een geschikt mannetje weten!'
En dat wist ze zeker! Net zo enthousiast als wij ging ze binnen de Terriër vereniging, waarvan zij lid is, opzoek naar een mannetje voor Zoë.

 

Via Audrey zijn wij in contact gekomen met Piet en Marie Damme, zij hebben een Kennel met de naam 'Lowland Hunting Terriërs' in Sommelsdijk.
Omdat hun eigen kennel wat vol begon te raken zijn er een aantal mannetjes onder gebracht bij verschillende eigenaren. Eén van hun mannetjes zit vlak bij ons in de buurt en zij vonden het wel een leuk idee om ze samen te laten komen. Het zou dan voor Kobus, het mannetje, een mooie oefening zijn. Zoë is het eerste vrouwtje wat hij mag dekken!

Hiervoor moest ik contact opnemen met Alex en Sanne, zij zijn de baasjes van Kobus en wonen in 's Gravenmoer. Super dichtbij en dus SUPER handig als Zoë loops is!

Zo gezegd, zo gedaan! Na wat contact over en weer was het wachten tot Zoë loops werd begonnen.

Het leek mij ontzettend leuk om Kobus vooraf een keer te ontmoeten. Zo zou ik kunnen zien hoe hij er in het echt uitziet en wat voor karakter hij heeft.
Ook dit was geen probleem en we spraken met z'n alle (Piet, Marie en Alex) af op zondag 6 april in Klundert. Daar is het trainingsveld van de Terriër vereniging en er zal die middag een jachttraining plaats vinden.
'Neem Zoë zeker mee! Misschien wil ze wel meedoen' zei Marie... 'Weet je dat wel zeker?' vroeg ik nog... Zoë had zoiets natuurlijk nog nooit gedaan! Dat zou geen probleem zijn, zei Marie. Zou helemaal goed komen!

Daar gingen we dan, Zoë in de reis bench, in m'n kleine koekblikje, op naar Klundert. Dave kon helaas niet mee omdat hij moest werken.
Na wat verdwaalt te zijn geweest op industrieterrein Moerdijk, kwam ik dan toch eindelijk aan op het trainingsveld in Klundert.

Een beetje zenuwachtig stapte ik uit de auto, Zoë kwam er veel enthousiaster uit vliegen! Die hoorde, rook en zag allemaal andere hondjes en dat is natuurlijk wel enorm interessant!
Piet, Marie en Alex kende ik alleen nog maar van foto's dus met die kennis ging ik op gezichtsonderzoek uit. Al snel had ik Alex gevonden, niet ver daar vandaan stonden ook Piet en Marie. Marie stond samen met 1 van hun honden, Baron, te wachten. Kobus bleek nog in de auto te  zitten, later zou ik weten waarom hihi.

Na elkaar netjes een hand te hebben gegeven, keek ik naar het grasveld waar meerdere honden enthousiast stonden te trekken om aan de slag te kunnen.
Piet legde uit dat ze net waren begonnen met een zweetspoor. Een leek als ik was had ik werkelijk GEEN idee wat dit inhield....
Bleek Piet met een gevangen (dode) vos een sleepspoor te hebben gelegd waar de hondjes achteraan moesten gaan om uiteindelijk bij de vos uit te komen. Of ik het leuk vond om een keer mee te doen?! Nou... Ja... We kunnen altijd kijken hoe
Zoë het doet natuurlijk...
In het begin ging ze heel enthousiast van start maar al snel was ze afgeleid door alles om haar heen. Vol goede moed ging Piet met haar verder. Uit eindelijk kwam ze bijna aan het einde van het spoor en toen gingen de poten in de ankers.... Zo'n dode vos is toch wel HEEL eng! Al met al vond Piet dat ze het niet slecht gedaan had.

We liepen terug naar het begin en daar stond Alex dan met Kobus. Hij had hem net uit de auto gehaald om zo ook het zweetspoor te kunnen gaan lopen. Kobus was door het dolle heen en had niet eens oog voor Zoë! Het enige wat hij wilde was: JAGEN! Daarom mocht hij dus tot het laatste moment in de auto blijven wachten hihi.

Zoë vond Kobus wel interessant maar hij mocht niet TE dicht bij komen,... HEU?! Dacht ik, normaal ga je voor iedere hond liggen en nu doe je zo! Nee he Zoë! DEZE moet je JUIST leuk vinden!
Het leek wel een beetje of ze 'Hard to Get' aan het spelen was. Haar staart bleef kwispelen maar af en toe gaf ze een grauw... Owjee... Wat gaat dat straks worden!
Ik vond Kobus GEWELDIG! Wat een prachtige vent, wat leek hij veel op Zoë qua tekening en wat een pit zit erin! GESCHIKT werd door mij denktbeeldig aangevinkt.

De rest van de middag ben ik met Marie mee gelopen naar de andere Jacht onderdelen. Zoë vond het geweldig leuk om te oefenen met het jagen en heeft zich daarnaast kostelijk met de anderen vermaakt!
Ook ik heb die middag genoten; van de gastvrijheid van de verenigingen, de leuke honden en hun aardige baasjes en de leuke jachtonderdelen waaraan de honden deel konden nemen. Zeker iets wat voor herhaling vatbaar is!

Al met al een geslaagde middag en hopelijk een geslaagde ontmoeting voor de toekomst!
En nu maar wachten tot Zoë loops wordt... en wachten... en wachten... en wachten...